Rozumiem to tak, a Ty?
Rozumiem to tak, a Ty?
Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.
O quattrocento żartobliwie nie da się powiedzieć. Tyle zawiera powagi i sztuki.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
— okres wczesnego renesansu w kulturze włoskiej przypadający na lata 1400-ne. W malarstwie twórczość malarzy takich jak: Masaccio, Fra Angelico, Paolo Uccello, Domenico Veneziano, Sandro Botticelli, Domenico Ghirlandaio, Piero della Francesca.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.
„W kaplicy Brancaccich kościoła S. Maria del Carmine, Masaccio wykorzystał okazję do nadawania swym freskom epickiej skali. Realizm jest tu już w pełni opanowany, ale kontrolowany rozwagą malarza; omawiane freski są zamierzonym osiągnięciem nowej myśli [...] po mechanicznym powtarzaniu form gotyckich. Scena w Groszu czynszowym [...] osadzona jest w zimnym krajobrazie, Chrystus z uczniami stoją w milczeniu, jak grupa kamiennych figur, doświadczeni losem, lecz niepokonani. Wszystko co powszednie i doczesne jest stłumione. W scenie brak wszelkiej aluzji do czasu i miejsca akcji, jak w sztuce klasycznej wszystko koncentruje się wokół postaci ludzkich, a twarze ukształtowane są z masywnością rzeźby archaicznej. Żałosna nagość Adama i Ewy z blisko umieszczonego Wygnania z raju [...] kontrastuje z dostojnie odzianymi postaciami Czynszowego grosza. Wrota raju są ledwie zasugerowane, skupiamy się wyłącznie na rozpaczy kroczącej pary, łkającej Ewie i niemym, oślepionym smutkiem Adamie” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 28).
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.