Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.

Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych dot. Malarstwa (litera a)

W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.

RK

Krótka i żartobliwa prezentacja wyjaśnionych w słowniku pojęć na literę a:

Czy obraz w typie akademickim może być malowany alla prima, czy raczej al secco? A może lepiej, żeby mając za temat apoteozę okazał się arrasem, którego silną wartością oczywiście musi być błękit, najlepiej azuryt, ale czy tak mocny jak atrybut? A co zrobić w sytuacji, gdy malujemy obraz w typie acheiropita? Można wtedy wziąć akryl czy lepiej akwarelę? Otóż, najpierw, przed wyborem techniki do takiego tematu, trzeba będzie porzucić własne amatorstwo. To zajmie kilka lat. Nie szkodzi, gdyż artysta malarz na pewno może ćwiczyć swój warsztat tworząc autoportrety. Ta, choć pełna pułapek, prawdziwa pomoc dla mniej zamożnych przydaje się co jakiś czas prawie każdemu artyście malarzowi. Autorstwo takich prac, jeśli braknie na nich podpisu, będzie kiedyś łatwiejsze do ustalenia. Ale awangarda musi się znaleźć tymczasem w szufladzie, mniej więcej na rok.

litery słownikapowrót na stronę startową witryny

acheiropita

— obraz w sztuce chrześcijańskiej przedstawiający Oblicze Chrystusa nie cierpiącego.

akademizm

— to kierunek w malarstwie i rzeźbie rozwijający się w obszarze oddziaływania oficjalnych instytucji artystycznych (akademie sztuk pięknych, salony wystawowe itp.) promujący tradycyjną teorię i praktykę warsztatową. Podstawą twórczości akademików było założenie, że zasady rządzące sztuką są intelektualnie poznawalne. Ich przyswojenie miało dawać twórcom gwarancję stworzenia dzieła doskonałego. Treść dominowała nad formą, obserwacja natury była punktem wyjścia dla stwarzania obrazu „natury idealnej”. Za niedoskonałość uznawano przypadkowość. W Polsce przedstawicielem akademizmu jest Henryk Siemiradzki.

akrylowe farby

— farby syntetyczne, początkowo wodoroztwarzalne, w których spoiwem jest tworzywo sztuczne akrylowe. Farb tych używa się do malowania obrazów techniką akrylową.

akwarelowe farby

— farby wodoroztwarzalne, w których spoiwem jest guma arabska (lub inna żywica naturalna o podobnych właściwościach), których używa się do malowania akwareli.

alla prima

— technika nakładania farby na obraz w sposób bezpośredni, bez wsześniejszych szkiców, szybko.

al secco

— technika wykonywania malowideł ściennych na suchym tynku z użyciem pigmentów zmieszanych z mlekiem wapiennym lub ze spoiwem wodnym, klejowym. Używana powszechnie do nanoszenia poprawek we fresku.

amatorstwo

— brak warszatu, albo uznanej w danej branży metody, widoczny na dostępnych za pomocą zmysłów przejawach artystycznej, literackiej, a nawet naukowej działalności twórczej; pojęcie słabiej obciążone znaczeniem pejoratywnym, niż pojęcie 'amatorszczyzna', często rozumiane jako chałtura, czyli dzieło o obniżonej wartości przez samego jego twórcę; amatorstwo oznacza uczciwy trud poszukiwania dobrych metod na wypowiedź artystyczną, literacką lub naukową osób bez wykształcenia w danej dziedzinie twórczej; czasem skutkuje zaskakującymi dziełami, nie ustępującymi wiele dziełom wykonanym profesjonalnie.

apoteoza

— artystyczne przedstawienie człowieka w chwale niebios.

arras

— termin powszechnie stosowany na określenie tkaniny dekoracyjnej wytworzonej do 2 połowy XVII wieku. Nazwa wywodzi się od miasta w północnej Francji, gdzie znajdował się ośrodek produkcji tapiserii w XIV-XV wieku. Arrasy stanowiły rodzaj dekoracji ściennej. Były tkane zazwyczaj splotem płóciennym, rzadziej rządkowym. Stosowano nici wełniane, jedwabne, złote i srebrne. Wykonywano przede wszystkim arrasy o tematyce figuralnej, krajobrazowe, tzw. werdiury i heraldyczne. Wybitnym dziełem tego gatunku sztuki jest kolekcja arrasów wawelskich, które stanowią „klejnot zbiorów wawelskich i znak świetności dawnej Rzeczypospolitej” (M. Piwocka, Arrasy Zygmunta Augusta).

artysta

— człowiek, który tworzy dostępny za pomocą zmysłów przejaw o cechach pozwalających oczekiwać, że to wytworzone uzewnętrznienie (przedmiot, dźwięk, widok) będzie kiedyś dziełem sztuki.

atrybut

— przedmiot lub symbol pomagający określić przedstawianą postać.

autoportret

— przejaw działalności twórczej artysty, który dotyczy jego samego a okoliczności powstania pozwalają przypuszczać, że jej celem było utrwalenie całościowej prawdy o tymże artyście w danym momencie jego życia.

autorstwo

— rzeczywistość intelektualna godnościowa, która dotyczy rzeczy definiowanej jako utwór.

awangarda

— widzialny przejaw twórczości ludzkiej, której cechy pozwalają rozpoznać obiektywnie wartościową, ale też zaskakującą nowość; grupa ludzi tworząca takie nowości.

azuryt

— niebieski pigment pochodzenia mineralnego.

W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera co najmniej 110 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.

litery słownikapowrót na stronę startową witryny

Dla pasjonatów: z Historii koloru coś na literę a

Ale barwa malowideł pompejańskich nie świeci, nie ma lśniącej, tłustej głębi tonu, nie ma «wewnętrznego światła» farby. Jest jakby zawsze przełamana bielą, czy to w barwach jaśniejszych, czy ciemniejszych. Posiada charakterystyczną wapienną matowość powierzchni fresku rozpraszającej światło. I nie jest to w tym wypadku sprawa zmian wynikłych z upływu czasu, «zblaknięcia», lecz sprawa techniki. Barwy lazurowe, świetliste, nie mogą być używane wprost na wilgotnej zaprawie tynku, a wedle ostatnich badań technika malowideł pompejańskich była mieszana, lecz podstawą był fresk” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 107-108).

litery słownikapowrót na stronę startową witryny

Bibliografia:

Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.