Rozumiem to tak, a Ty?
uwaga! strona www.malarstwoity.pl jest przeznaczona dla osób dorosłych; miejscami zawiera treści trudne intelektualnie, które tworzę z myślą o osobach dorosłych, czyli nie dla dzieci. Także dlatego, że nie mam uprawnień pedagogicznych, więc moje kursy malarstwa nie uwzględniają tych umiejętności w przekazywaniu wiedzy, których wymaga relacja z dziećmi. Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie zagadać. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku, np. żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie.
'Tamte secesyjne obrazy, a dokładniej ich wyraźny koloryt, zupełnie inny niż sfumato, jakże niedaleki od sgraffito, czyż ukrywają studium wykonane sinopią?' — pomyślał wspominając i równocześnie zerkając na własny porzucony przed chwilą szkicownik. Porzucony w momencie, w którym sygnował swój ostatni obraz pozostałą z malowania resztą spoiwa z domieszką koloru z dosłownie całej palety. Tym razem był z siebie zadowolony: sztafaż się udał, szpachle też się przydały.
„Specyficzność rokokowej tonacji kolorystycznej widoczna jest też doskonale w salach Galerii Akademii w Wenecji, poświęconych malarstwu settecenta. Widzimy tam przeważnie portrety (głównie Pietra Longhi i Rosalby Carriera), scenki rodzajowe (Longhi, Marieschi, Ricci, Dizioni) w niedużych przeważnie formatach. Zimnopopielate tła, biel peruk, tabaczkowe surduty, tony brzoskwiniowe, jasnocytrynowe, tony zwiędłej róży wyznaczają tu gamę barwną. Głęboka ciemność cieni została wygubiona, cienie są lekkie, przejrzyste, a pełna czerń występuje tylko jako barwa lokalna: w kapeluszach tricorne, w maskach, trzewikach z klamrami, w czarnych dominach mężczyzn, noszących przyprawiane karnawałowe nosy”.
Rzepińska M., Historia koloru, Warszawa 2009, s. 390
(podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika)